پانزده - شب

باز

نشسته این دلم

چشم به راه او

دور شده

ز چشم دل

نقش نگاه او

در شب روزگار

من

تنها نشسته ام

طرح می زنم

ز خنده های گاه گاه او

اینجا اگر

دل هم ز غم

چون شب شود سیاه

مست می روم

پی

صورت ماه او