سه - نقاشی

امشب نشسته بودم به نقاشی اش

اول از همه لپ هایش را کشیدم

گُل انداخته

-جای بوسه من است

یا از سرما

نمی دانم-

و نمی دانم چرا دوست داشتم

 موهایش را نارنجی بکشم

-با آنکه دوست ندارد-

ولی رنگ رخسارش را عمدا زرد کشیدم

-جدای از این که چون خورشید می درخشد-

نشانی از سرما

تا شال آبی که به دور گردنش می اندازم

به کارش بیاید

چشمهایش را اما

-همیشه در خیالم می ترسم

شاید به آن زیبایی که هست نشود

دست آخر با ترس-

دو نقطه ی سبز کشیدم

به عظمت دنیا

و همان لباس بنفشش را که دوستش دارم

به تنش کردم

آخ چه خوب است اقلن در خیال

بارانی لازم نیست

برای رنگین کمان

-وقتی می بارم از دلتنگی اش-