امروز احساس می کنم عاشق تر شده ام
موهبتی است او
موهبتی است عاشق شدن
...
هر شب در آغوشش جا می گیرم و
هر صبح که بیدار می شوم
احساس می کنم عاشق تر شده ام
نقش سپیدی میزنم شب ها برای او
بیست و دو - اشک نریز
دل از سنگ هم اگر باشد
از اشک عزیز
می شکند،
آب می شود
...
ای کاش رحمی به دل نازک ما می کرد
نوزده - خالی
ایستاده ام پشت پنجره
به تماشای باران و بوسه هایش
که در این امتداد شب
از هیچ چیز و هیچ کس دریغ نمی شود
...
صدایی انگار از درونم
فریاد می کشد، بی صدا
از تنهایی
-آغوشم خالی است، و جای او...-
در تب می سوزم
عشق و فراق
کلیشه نیست اگر عاشق باشی
...
رد نفس هایم روی شیشه را
به شکل لبخندی در می آورم
به یاد او
و خنده هایش...
دلم بیشتر می گیرد،
...
...
آغوشم هنوز خالی است
هفده - شبها
چشم هایش را که می بندد،
شبها،
از همان لحظه ای که هوا دلگیر می شود
و من دلتنگ،
می نشینم
چشم به راه نگاهش
و برای خورشید ثانیه شماری می کنم.
به راستی که جز او
چه کسی
آرام جان من است؟
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)